Architectuur is oppervlakkig gezegd het vormgeven van gebouwen. De smaak van individuele mensen al of niet in combinatie met het mode beeld bepaald of deze vormgeving al of niet gewaardeerd wordt. Er zijn echter elementen in de architectuur aan te duiden die los van het mode beeld aanspreken door te refereren naar universele principes. Juist omdat ze universeel zijn wordt dit herkend door mensen omdat zij vormgegeven zijn door dezelfde bron.

Dom H. van der Laan, bij leven monnik van de abdij van Vaals, is hier zijn hele leven mee bezig geweest en heeft hierin opmerkelijke resultaten geboekt. De kennis hieromtrent heeft hij vastgelegd in meerdere boeken waaronder “HET VORMENSPEL DER LITURGIE” en “DE ARCHITECTONISCHE RUIMTE”. Elementen als het binnen en buiten, vol en hol en ordonantie worden in hun context van ervaring met de architectuur behandeld. Omdat dit vanuit de menselijke maat met het oog op de alomvattende schepping geschied wordt dit herkend.

Door proefondervindelijk te experimenten met maatvlakjes is hij gekomen tot de uitwerking van het plastische getal. Dit is een maateenheid waar andere maten aan gerelateerd zijn met elk hun eigen marge waarbinnen ze al of niet gerelateerd blijven aan dit getal. Wanneer deze maatstelsels gehanteerd worden bij de vormgeving van objecten ontstaat er vanzelf een omgeving die de mens ervaart als harmonisch.

In de uitbreiding van de abdij te Vaals ‘De Benedictusberg’ heeft hij deze kennis toegepast in de maatvoering, vormgeving en het materiaal gebruik van het gebouw, de inrichting, de kleding en gebruiksvoorwerpen. Het geheel is bijzonder ruimtelijk en harmonieert met innerlijke vrede.

Een ander belangrijk aspect van de architectuur is de ordening van de ruimte naar het gebruik van de diverse functies. Deze kan bepalen hoe gekozen moet worden voor bepaalde draagstructuren en het verloop van installatie kanalen.

Uiteindelijk komt het allemaal voort uit de behoefte te beschikken over klimaat beheerste ruimten. Alvorens te starten met vormgeving is het raadzaam eerst te overwegen aan welke ruimte behoefte is door middel van een programma van eisen in een schema van oppervlaktes en onderlinge afhankelijkheid.

Resulterend in een harmonische vormgeving van gebouwen naar menselijke maat dat is organisch naar de natuur.